Wikipedia - skaling:
Skaling - usuwanie kamienia nazębnego z powierzchni zębów.
Metodami usuwana kamienia nazębnego są:
metoda konwencjonalna - skaler ręczny
metoda mechaniczna - wiertłami typu frez (trudna, rzadko stosowana)
metoda ultradźwiękowa - skaler ultradźwiękowy
metoda dźwiękowa - falami dźwiękowymi z zakresu 6-8 kHz
metoda laserowa - skaler laserowy
metoda chemiczna - z użyciem płukanek, służy jedynie do zmiękczenia kamienia (np. 30% roztworu perhydrolu)potrzebny przypis
piaskowanie - przy pomocy piaskarki usuwa się drobiny kamienia pozostałe już po skalingu.1
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Skaling
Kiedy warto zastosować licówki?
przebarwienie korony zęba ? powstałe w wyniku martwicy zęba, stosowania leków w dzieciństwie, fluorozy, bądź wad rozwojowych szkliwa
korekta kształtu zęba ? licówka pozwala na wydłużenie, skrócenie, poszerzenie lub zwężenie korony zęba w zależności od potrzeb, dlatego można ją stosować, gdy kształt zęba jest zaburzony
złamanie brzegu siecznego zęba przedniego ? licówki w takiej sytuacji sprawdzają się lepiej i są bardziej estetyczne niż zwykłe wypełnienia kompozytowe, gdyż w przypadku tych drugich istnieje ryzyko utraty wypełnienia ze względu na duże siły działające w tym miejscu
zamknięcie przerw między zębami (diastemy) ? dzięki licówkom można zmniejszyć, bądź całkowicie zamknąć przerwy między zębami, które często są przyczyną dyskomfortu jaki odczuwają osoby je posiadające
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Lic%C3%B3wka_(stomatologia)
Historia mostów kompozytowych
System mostów kompozytowych ? metoda stosowana w stomatologii, opracowana przez Cezarego Turostowskiego, przy współpracy z Katedrą Ortodoncji Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.
Pierwsze mosty wykonane zostały w Katedrze Ortodoncji i Ortopedii Szczękowej Pomorskiej Akademii Medycznej w 1992 roku. Początkowo traktowane jako tymczasowe rozwiązanie, po siedmiu latach, w wyniku postępów badań nad mostami uzupełnienia te zaczęto traktować jako docelowe.
Mosty początkowo wykonywano u pacjentów leczonych ortodontyczne z wrodzonym brakiem siekaczy bocznych górnych (dwójek). W późniejszych latach zaczęto uzupełniać także inne zęby, zwłaszcza przedtrzonowce. W części przypadków wzbogacano most kompozytowy o licówkę lub wydmuszkę porcelanową co spowodowało zwiększenie atrakcyjności mostu. Z czasem metoda ta znalazła także pozytywne zastosowanie wśród osób starszych.
Różne metody wykonania mostów określono wspólną nazwą SMK systemu mostów kompozytowych1.
Zwieńczeniem badań była praca doktorska napisana w czerwcu 1999 roku przez Cezarego Turostowskiego pt. "Mosty kompozytowe konstrukcji własnej stosowane w odbudowie górnych bocznych siekaczy". Patronat nad pracą objęła Prof.dr hab. Irena Karłowska.
W roku 2003 zostały zorganizowane liczne cykliczne kursy2 dla zainteresowanych lekarzy, a także warsztaty w akademickich, ortodontycznych ośrodkach dydaktycznych w całej Polsce.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_most%C3%B3w_kompozytowych